Czy krwawienie to zawsze objaw alarmujący? W przypadku kobiet nie jest to zawsze powód do niepokoju. Cykliczne krwawienia u kobiet nie są nawet objawem lecz fizjologią, świadczącą o prawidłowym funkcjonowaniu osi powzgórze-przysadka-jajnik. Należy jednak mieć świadomość kiedy krwawienie z dróg rodnych powinno wzbudzać naszą czujność i kierować nas pod gabinet lekarza ginekologa. Poniższy artykuł opisuje najczęstsze przyczyny nieprawidłowych krwawień u kobiet.
Kiedy krwawienie z dróg rodnych należy uważać za nieprawidłowe?
Aby odpowiedzieć na to pytanie, należy najpierw zadać pytanie, czym są prawidłowe krwawienia u kobiet? Z pewnością za prawidłowe krwawienie będziemy uznawać krwawienie menstruacyjne (miesiączkę). Prawidłowa miesiączka powinna trwać nie krócej niż 3 dni i nie dłużej niż 7, powinna występować, co 25-35 dni, a ilość utraty krwi powinna się mieścić w granicach 30-80ml. Wszystkie krwawienia przebiegające z przesunięciami w tych granicach mogą sugerować patologię. Pierwsza miesiączka powinna pojawić się u dziewczynki między 9 a 16 rokiem życia. Wcześniejszy wiek może być związany z przedwczesnym dojrzewaniem płciowym. Ostatnia miesiączka, czyli menopauza, występuje między 49-53 rokiem życia (w Polsce średnia wieku to 51 lat).
Kilka ginekologicznych pojęć związanych z nieprawidłowościami krwawień
Zbyt krótkie cykle, trwające mniej niż 21 dni, zwykle bezowulacyjne, nazywamy polymenorrhea. Natomiast oligomenoorrhea (z łac. oligo znaczy mało), to cykle długie, trwające ponad 35 dni, często bezowulacyjne lub z wydłużoną drugą fazą cyklu. Wyróżniamy także pojęcie hipermenorrhoea, pod którym kryją się obfite miesiączki z utratą krwi ponad 100 ml, które mogą utrudniać codziennie funkcjonowanie, a często nawet prowadzić do niedokrwistości.
Czy w ciąży krwawienie to zawsze powód do obaw?
Należy pamiętać, że krwawienia w ciąży mogą się pojawić, szczególnie w początkowym okresie. Budzą niepokój, kiedy są bardzo nasilone i towarzyszą im silne dolegliwości bólowe, wymioty, ogólne złe samopoczucie. W przypadku podejrzenia ciąży i pojawienia się krwawienia należy zgłosić się do lekarza ginekologa lub na ostry dyżur ginekologiczny. W gorszym scenariuszu, w przypadku krwawienia związanego bezpośrednia z ciążą możemy mieć do czynienia z nieprawidłowym rozwojem zarodka, którego konsekwencją jest poronienie. O poronieniu mówimy, kiedy ciąża kończy się samoistnie lub sztucznie przed 22 tygodniem ciąży. Do najczęstszych przyczyn poronień zaliczamy nieprawidłowości w aparacie genetycznym tworzącego się zarodka, zaburzenia fazy lutealnej, w której główną rolę odgrywa progesteron - hormon odpowiedzialny za prawidłowy przebieg ciąży, zakażenie wewnątrzmaciczne, nieprawidłowości w formowaniu się łożyska, które jest źródłem odżywienia na płodu.
fot. panthermedia
Ciąża pozamaciczna
Ciąża pozamaciczna to każde zagnieżdżenie się zarodka poza jamą macicy. Prawidłowy rozwój zarodka jest uzależniony od wielu czynników, ale z pewnością jednym z głównych jest prawidłowa implantacja. Jama macicy przygotowuje się pod względem budowy i składu na przyjęcie zarodka, który będzie gościł przez następne 9 miesięcy. To przygotowanie umożliwia formowanie się łożyska i wzrost płodu. W przypadku, kiedy jajo płodowe umiejscawia się w lokalizacji, która nie ma odpowiednich warunków, jego rozwój nie może przebiegać prawidłowo. Co więcej, może być zagrożeniem dla zdrowia matki. W przypadku ciąży pozamacicznej próba ciążowa wychodzi dodatnia, mogą występować plamienia z dróg rodnych, ból podbrzusza, a w przypadku pęknięcia jajowodu silny ból brzucha i ciężki stan pacjentki.
