Yerba mate, bo o niej mowa to wysuszone, zmielone liście ostrokrzewu paragwajskiego. Tradycja picia naparu z tej rośliny sięga XVII wieku kiedy to plemię Guarani zamieszkałe w dorzeczu Parany odkryli jezuiccy misjonarze. Od tamtej pory zyskała niemałej popularności w Ameryce Południowej, a z czasem zawędrowała do Europy w tym również do Polski.
Warto zaznaczyć, że nie jest to herbata i z pewnością jak ona nie smakuje, bo smak ma bardzo specyficzny i nie można go porównać do niczego co można spróbować w na naszym kontynencie. Jest dość gorzka i cierpka i tak jak z kawą początki picia bywają ciężkie.
Samo przyrządzenie naparu wymaga dwóch akcesoriów do których należy zaliczyć bombille – metalową lub bambusową rurkę z sitkiem na jednym końcu w celu odsączania fusów, oraz naczynia. Tradycyjnie yerbe pije się w matero – kubka wykonanego z drzewa Palo Santo, bądź z calebasy – wydrążonej w środku tykwy. Jednak w ostateczności równie dobrze może być to zwykły kubek, bo najważniejsza jest bombilla.
Korzyści z jej picia są nieocenione z racji tego, że zawiera wiele substancji pomocnych dla naszego organizmu. Najważniejsze to alkaloidy purynowe (kofeina, teobromina), polifenole (kwas chlorogenowy), saponiny, minerały oraz witaminy (A, B1, B2, C, E), flawonoidy i 0,3% olejku eterycznego
Yerba mate stymuluje umysł. Używana jest jako napój pobudzający, znoszący zmęczenie psychiczne i fizyczne. Efekt pobudzający zawdzięcza obecności kofeiny, teobrominy i teofiliny, a ich poziom we krwi utrzymuje się podczas picia na w miarę stałym poziomie w przeciwieństwie do poziomu kofeiny po wypiciu kawy.
Fot. ojoimages
Badania kliniczne wykazały, że regularne spożywanie yerba mate nie tylko zapobiega rozwojowi miażdżycy, ale również wspomaga proces odchudzania. Yerba mate hamuje aktywność enzymu trawiennego – lipazy trzustkowej. W wyniku jej zablokowania tłuszcze nie ulegają trawieniu w jelicie cienkim, tym samym obniża się kaloryczność posiłku.
